|
Κάτι διάφανες ψυχές σ’ αυτήν εδώ την πόλη
κάτι ονειροπόλοι
κάτι περίεργες μορφές χαμένες στα σκουπίδια
κάτι αποκαΐδια.
Κάτι από μένα κάτι από σένα
κάτι απ’ τα ρούχα της ψυχής μας τα σκισμένα
κάτι κουρέλια που τραγουδάμε
κάτι απ’ τα λάθη μας που αγαπάμε.
Κάτι σκληρές γλυκιές φωνές σαν πόρτα σκουριασμένη
κάτι τσαλακωμένοι
κάτι κορμιά ερωτικά που άνεμος τα παίρνει
κάτι αλλοπαρμένοι.
Κάτι από μένα κάτι από σένα
κάτι απ’ τα ρούχα της ψυχής μας τα σκισμένα
κάτι κουρέλια που τραγουδάμε
κάτι απ’ τα λάθη μας που αγαπάμε.
Κάτι παιδιά μοναχικά στα όνειρα δεμένα
πάντα αφηρημένα
κάτι διάφανες ψυχές σ’ αυτήν εδώ την πόλη
κάτι ονειροπόλοι.
|
Káti diáfanes psichés s’ aftín edó tin póli
káti oniropóli
káti períerges morfés chaménes sta skupídia
káti apokaΐdia.
Káti apó ména káti apó séna
káti ap’ ta rucha tis psichís mas ta skisména
káti kurélia pu tragudáme
káti ap’ ta láthi mas pu agapáme.
Káti sklirés glikiés fonés san pórta skuriasméni
káti tsalakoméni
káti kormiá erotiká pu ánemos ta perni
káti alloparméni.
Káti apó ména káti apó séna
káti ap’ ta rucha tis psichís mas ta skisména
káti kurélia pu tragudáme
káti ap’ ta láthi mas pu agapáme.
Káti pediá monachiká sta ónira deména
pánta afiriména
káti diáfanes psichés s’ aftín edó tin póli
káti oniropóli.
|
