Σε σκέφτομαι πάλι εδώ και τρελαίνομαι.
Ακούω να λες σ’ αγαπώ,
Ονειρεύομαι.
Θυμάμαι την κάθε στιγμή και με παίρνουν τα κλάματα,
Και λέω θα `ρθει, δεν μπορεί,
Κι όλο βλέπω φαντάσματα.
Κάτι πρέπει να γίνει,
Να σ’ αφήσω, να σε σβήσω.
Κάτι πρέπει να γίνει,
Η μορφή σου δε μ’ αφήνει
Να συνεχίσω να ζω
Τη σκέψη μου πήρες μαζί με τα λόγια σου.
Η δίψα, ιδρώτας, φιλί
Κι η κολόνια σου.
Τοπίο σβηστό η ζωή,
Όταν έφυγες κόπηκε
Σ’ αγάπησα τόσο πολύ
Κι η αγάπη προδώθηκε.
Κάτι πρέπει να γίνει,
Να σ’ αφήσω, να σε σβήσω.
Κάτι πρέπει να γίνει,
Η μορφή σου δε μ’ αφήνει
Να συνεχίσω να ζω
|
Se skéftome páli edó ke trelenome.
Akuo na les s’ agapó,
Onirevome.
Thimáme tin káthe stigmí ke me pernun ta klámata,
Ke léo tha `rthi, den bori,
Ki ólo vlépo fantásmata.
Káti prépi na gini,
Na s’ afíso, na se svíso.
Káti prépi na gini,
I morfí su de m’ afíni
Na sinechíso na zo
Ti sképsi mu píres mazí me ta lógia su.
I dípsa, idrótas, filí
Ki i kolónia su.
Topío svistó i zoí,
Όtan éfiges kópike
S’ agápisa tóso polí
Ki i agápi prodóthike.
Káti prépi na gini,
Na s’ afíso, na se svíso.
Káti prépi na gini,
I morfí su de m’ afíni
Na sinechíso na zo
|