Είχα μια φορά μια θάλασσα
που από λάθος μου τη χάλασα
κι από τότε φτιάχνω κύματα
έρωτες, καημούς κι αισθήματα
μα με ζαβολιές κι άλλες διαβολιές
δεν ανθίζουν αγκαλιές
Γι’ αυτό κάτσε καλά
κοίτα λίγο χαμηλά
η ζωή κατρακυλάει, μη λες πολλά
τα λόγια είναι φτηνά
αν δεν είναι αληθινά
σ’ αγαπώ, μη λες πολλά
κάτσε καλά
ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή τη θάλασσα
αυτή που χάλασα για να σε βρω
παλεύαμε στα κύματα κι εσύ κι εγώ
μα είχαμε οδηγό
τον ουρανό
Έχω δυο ψυχές αγάπη μου
κλειδωμένες στο ντουλάπι μου
με τη μια μιλάω για θαύματα
η άλλη ζει μέσα στα τραύματα
ειν’ αναποδιά, να `χεις δυο παιδιά
κλειδωμένα στην καρδιά
Γι’ αυτό κάτσε καλά
κοίτα λίγο χαμηλά
η ζωή κατρακυλάει, μη λες πολλά
τα λόγια είναι φτηνά
αν δεν είναι αληθινά
σ’ αγαπώ, μη λες πολλά
κάτσε καλά
ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή τη θάλασσα
αυτή που χάλασα για να σε βρω
παλεύαμε στα κύματα κι εσύ κι εγώ
μα είχαμε οδηγό
τον ουρανό
|
Icha mia forá mia thálassa
pu apó láthos mu ti chálasa
ki apó tóte ftiáchno kímata
érotes, kaimus ki esthímata
ma me zavoliés ki álles diavoliés
den anthízun agkaliés
Gi’ aftó kátse kalá
kita lígo chamilá
i zoí katrakilái, mi les pollá
ta lógia ine ftiná
an den ine alithiná
s’ agapó, mi les pollá
kátse kalá
poté de tha ksecháso aftí ti thálassa
aftí pu chálasa gia na se vro
palevame sta kímata ki esí ki egó
ma ichame odigó
ton uranó
Έcho dio psichés agápi mu
klidoménes sto ntulápi mu
me ti mia miláo gia thafmata
i álli zi mésa sta trafmata
in’ anapodiá, na `chis dio pediá
klidoména stin kardiá
Gi’ aftó kátse kalá
kita lígo chamilá
i zoí katrakilái, mi les pollá
ta lógia ine ftiná
an den ine alithiná
s’ agapó, mi les pollá
kátse kalá
poté de tha ksecháso aftí ti thálassa
aftí pu chálasa gia na se vro
palevame sta kímata ki esí ki egó
ma ichame odigó
ton uranó
|