Κουρδιστή η πόλη
κι οι φωνές σβηστές.
Σαν να λείπουν όλοι
κι άφησαν ληστές.
Να φυλάν τα σπίτια,
τ’ αυτοκίνητα
Και τα όνειρά μας
τα ακίνητα.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
στις δικές μας πλάτες.
Κουρδιστές οι σκέψεις
κι οι ζωές κλειστές.
Δίχως νόημα λέξεις
και παντού φωτιές.
Εμπρηστές στους δρόμους
και στα κέρδη μας.
Έξω από τους νόμους,
τροχοπέδη μας.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
στις δικές μας πλάτες.
Κάτω απ’ την Ακρόπολη
παίζουνε μονόπολη
κι είμαστε πελάτες.
Φίλοι πάντα οι φίλοι
στο σερβίρισμα
Μιας φυλής που χάνει
κάθε αντίκρυσμα.
|
Kurdistí i póli
ki i fonés svistés.
San na lipun óli
ki áfisan listés.
Na filán ta spítia,
t’ aftokínita
Ke ta ónirá mas
ta akínita.
Káto ap’ tin Akrópoli
pezune monópoli
stis dikés mas plátes.
Kurdistés i sképsis
ki i zoés klistés.
Díchos nóima léksis
ke pantu fotiés.
Ebristés stus drómus
ke sta kérdi mas.
Έkso apó tus nómus,
trochopédi mas.
Káto ap’ tin Akrópoli
pezune monópoli
stis dikés mas plátes.
Káto ap’ tin Akrópoli
pezune monópoli
ki imaste pelátes.
Fíli pánta i fíli
sto servírisma
Mias filís pu cháni
káthe antíkrisma.
|