Με μπρισίμι θα κεντήσω
τα φτερά του ανέμου
να με πάρει, να σε ντύσω
μ’ άστρα, ουρανέ μου.
άστρα λαμπερά
σκούρα βλέφαρα
μάτια καθαρά
κήποι με νερά.
Με σβησμένο καρβουνάκι
θα σε ζωγραφίσω
σαν καπνό που βαποράκι
όλο αφήνει πίσω.
Σβήνω τον καπνό
σ’ έχω ουρανό
φεύγεις και πονώ
δάκρυ μου ορφανό.
|
Me brisími tha kentíso
ta fterá tu anému
na me pári, na se ntíso
m’ ástra, urané mu.
ástra laberá
skura vléfara
mátia kathará
kípi me nerá.
Me svisméno karvunáki
tha se zografíso
san kapnó pu vaporáki
ólo afíni píso.
Svíno ton kapnó
s’ écho uranó
fevgis ke ponó
dákri mu orfanó.
|