Κι απόψε τίποτα,
στην πόρτα μου ούτε χτύπος
κι ένα μονότονο τραγούδι ο βοριάς
Μια λέξη μου ‘μεινε
και λέω μήπως, μήπως;
μήπως και ήμουνα η αγάπη μιας βραδιάς;
Γιατί δεν πάω κι εγώ
τις χαρές του κόσμου να κυνηγώ;
Γιατί δεν πάω να βρω
το καινούριο πεπρωμένο;
Γιατί δεν πάω κι εγώ
μιαν αγάπη μες στη νύχτα να βρω
και νύχτες κάθομαι και σε προσμένω;
Κι απόψε τίποτα
στην πόρτα μου ούτε χτύπος
κι ένα μονότονο τραγούδι ο βοριάς
Κι απόψε τίποτα…
Η ίδια ιστορία,
η ίδια απόγνωση, η ίδια συμφορά
Κι είναι σαν σύννεφο
στα μάτια η απορία:
Αγάπη ήμουνα εγώ για μια φορά;
Γιατί δεν πάω κι εγώ
τις χαρές του κόσμου να κυνηγώ;
Γιατί δεν πάω να βρω
το καινούριο πεπρωμένο;
Γιατί δεν πάω κι εγώ
μιαν αγάπη μες στη νύχτα να βρω
και νύχτες κάθομαι και σε προσμένω;
Κι απόψε τίποτα,
η ίδια ιστορία,
η ίδια απόγνωση, η ίδια συμφορά
|
Ki apópse típota,
stin pórta mu ute chtípos
ki éna monótono tragudi o voriás
Mia léksi mu ‘mine
ke léo mípos, mípos;
mípos ke ímuna i agápi mias vradiás;
Giatí den páo ki egó
tis charés tu kósmu na kinigó;
Giatí den páo na vro
to kenurio peproméno;
Giatí den páo ki egó
mian agápi mes sti níchta na vro
ke níchtes káthome ke se prosméno;
Ki apópse típota
stin pórta mu ute chtípos
ki éna monótono tragudi o voriás
Ki apópse típota…
I ídia istoría,
i ídia apógnosi, i ídia simforá
Ki ine san sínnefo
sta mátia i aporía:
Agápi ímuna egó gia mia forá;
Giatí den páo ki egó
tis charés tu kósmu na kinigó;
Giatí den páo na vro
to kenurio peproméno;
Giatí den páo ki egó
mian agápi mes sti níchta na vro
ke níchtes káthome ke se prosméno;
Ki apópse típota,
i ídia istoría,
i ídia apógnosi, i ídia simforá
|