Σταθείτε πια και να μην απορείτε
κι εγώ έχω κάνει λάθη.
Μπορείτε εύκολα να πείτε
κάνει λάθη όποιος έχει πάθη.
Μα αν είναι μέγα λάθος
αυτό το μέγα πάθος,
αχ που με καίει μια ζωή.
Κι αν είναι μια φωτιά η ψυχή
στάχτη ας γίνω κι άθλος
στης υποψίας σας το πάθος.
Και να ‘μαι που απολογούμαι
μπροστά στο σιωπηλό το πλήθος.
Ξηγούμαι για να μην παραξηγούμαι
τη τρίπλα διαρκώς τη λέω ήθος.
Απέξω από την πεπατημένη
η μοναξιά το δρόμο σμίγει.
Μα είναι η αμαρτία ευλογημένη
δεν ξέρουν οι πολλοί, μα μοναχά οι λίγοι.
|
Stathite pia ke na min aporite
ki egó écho káni láthi.
Borite efkola na pite
káni láthi ópios échi páthi.
Ma an ine méga láthos
aftó to méga páthos,
ach pu me kei mia zoí.
Ki an ine mia fotiá i psichí
stáchti as gino ki áthlos
stis ipopsías sas to páthos.
Ke na ‘me pu apologume
brostá sto siopiló to plíthos.
Ksigume gia na min paraksigume
ti trípla diarkós ti léo íthos.
Apékso apó tin pepatiméni
i monaksiá to drómo smígi.
Ma ine i amartía evlogiméni
den ksérun i polli, ma monachá i lígi.
|