Να φύγω πρέπει απ’ την Αθήνα
να φύγω πρέπει κι είναι κρίμα
μα δεν μπορώ
να ζω κι εγώ σ’ αυτή την πόλη
που τώρα πια το ξέρουν όλοι
εσύ κι εγώ
πως έχουμε χαθεί από καιρό.
Κι εγώ θα ζω
κι εγώ θα ζω σε άλλο τόπο
θα ψάχνω να βρω κάποιο τρόπο
να σ’ αρνηθώ.
Κι εγώ θα ζω
κι ίσως να βγω μ’ άλλα κορίτσια
μα τα δικά σου τα καπρίτσια
δε θα τα βρω
ούτε τα χάδια σου καλή μου πια θα τα χαρώ.
Να φύγω πρέπει δίχως σκέψη
χωρίς να πω ούτε μια λέξη
δε θα το πω
ούτε στο Γιώργο το δικό μου
που έχω κάνει αδερφό μου
θα ‘ναι σκληρό
μα θα τα’ αφήσω όλα εδώ.
Κι εγώ θα ζω
κι εγώ θα ζω σε άλλο τόπο
θα ψάχνω να βρω κάποιο τρόπο
να σ’ αρνηθώ.
Κι εγώ θα ζω
κι ίσως να βγω μ’ άλλα κορίτσια
μα τα δικά σου τα καπρίτσια
δε θα τα βρω
ούτε τα χάδια σου καλή μου πια θα τα χαρώ.
Και θα ρωτώ
ποιος να σε παίρνει απ’ το σπίτι
ποιος θα σε πάει ξανά στη Κρήτη
αφού εγώ,
δε βρήκα δύναμη κοντά σου να σταθώ.
Κι εγω θα ζω
κι εσύ θα ψάχνεις υποσχέσεις
κι ούτε στιγμή δε θα πιστέψει
πως σ’ αγαπώ
και πως τα λόγια αυτά τα έχω πει εγώ.
|
Na fígo prépi ap’ tin Athína
na fígo prépi ki ine kríma
ma den boró
na zo ki egó s’ aftí tin póli
pu tóra pia to ksérun óli
esí ki egó
pos échume chathi apó keró.
Ki egó tha zo
ki egó tha zo se állo tópo
tha psáchno na vro kápio trópo
na s’ arnithó.
Ki egó tha zo
ki ísos na vgo m’ álla korítsia
ma ta diká su ta kaprítsia
de tha ta vro
ute ta chádia su kalí mu pia tha ta charó.
Na fígo prépi díchos sképsi
chorís na po ute mia léksi
de tha to po
ute sto Giórgo to dikó mu
pu écho káni aderfó mu
tha ‘ne skliró
ma tha ta’ afíso óla edó.
Ki egó tha zo
ki egó tha zo se állo tópo
tha psáchno na vro kápio trópo
na s’ arnithó.
Ki egó tha zo
ki ísos na vgo m’ álla korítsia
ma ta diká su ta kaprítsia
de tha ta vro
ute ta chádia su kalí mu pia tha ta charó.
Ke tha rotó
pios na se perni ap’ to spíti
pios tha se pái ksaná sti Kríti
afu egó,
de vríka dínami kontá su na stathó.
Ki ego tha zo
ki esí tha psáchnis iposchésis
ki ute stigmí de tha pistépsi
pos s’ agapó
ke pos ta lógia aftá ta écho pi egó.
|