Σάββατο ήταν βράδυ
δίχως επισκέψεις
χτύπησε η πόρτα
μ’ έβαλε σε σκέψεις
Είπα να περάσω
και να σου ζητήσω
να με συγχωρήσεις
να ξαναγυρίσω
Κι είχα που λες να σε δω κάτι χρόνια
κι ήρθες εχθές ξαφνικά σαν τα χιόνια
και απαιτείς στη ζωή μου και πάλι να μπεις.
Όπως τα λες μα και κάτι ακόμα
κάτι να πω και για τούτα τα χρόνια
ούτε λεπτό δε σταμάτησα να μη σ’ αγαπώ
Είχανε χωρίσει
οι δικοί μας δρόμοι
Τώρα ψάχνεις κάτι
που να τους ενώνει
Δεν υπάρχει τρόπος
να σε ξαναφήσω
Έπρεπε να φύγω
για να σ’ εκτιμήσω
Κι είχα που λες να σε δω κάτι χρόνια
κι ήρθες εχθές ξαφνικά σαν τα χιόνια
και απαιτείς στη ζωή μου και πάλι να μπεις.
Όπως τα λες μα και κάτι ακόμα
κάτι να πω και για τούτα τα χρόνια
ούτε λεπτό δε σταμάτησα να μη σ’ αγαπώ
|
Sávvato ítan vrádi
díchos episképsis
chtípise i pórta
m’ évale se sképsis
Ipa na peráso
ke na su zitíso
na me sigchorísis
na ksanagiríso
Ki icha pu les na se do káti chrónia
ki írthes echthés ksafniká san ta chiónia
ke apetis sti zoí mu ke páli na bis.
Όpos ta les ma ke káti akóma
káti na po ke gia tuta ta chrónia
ute leptó de stamátisa na mi s’ agapó
Ichane chorísi
i diki mas drómi
Tóra psáchnis káti
pu na tus enóni
Den ipárchi trópos
na se ksanafíso
Έprepe na fígo
gia na s’ ektimíso
Ki icha pu les na se do káti chrónia
ki írthes echthés ksafniká san ta chiónia
ke apetis sti zoí mu ke páli na bis.
Όpos ta les ma ke káti akóma
káti na po ke gia tuta ta chrónia
ute leptó de stamátisa na mi s’ agapó
|