Έπαιρνες ότι έδινα
κι εγώ τα μάτια έκλεινα
και μόνο από τα λόγια σου
είχα χορτάσει
πόσο με ταλαιπώρησες
κι όμως αδιαφόρησες
κι από τη στιγμή αυτή
σε έχω ξεχάσει
Κι έπινα και φόρτωνα
και είπα να σε σκότωνα
τίποτα δε θέλω πια
να ‘χω από σένα
έφυγα κι ηρέμησα
και για πάντα σ’ έσβησα
είμαι στα καλύτερα
και χωρίς εσένα
Με πόνεσες και έκλαψα
το σκέφτηκα το έψαξα
κι είδα πως το ‘κανες
μόνο για πείσμα
πόσο με ταλαιπώρησες
κι όμως αδιαφόρησες
που όλα στα ‘δωσα
κι ήμουν το θύμα
Κι έπινα και φόρτωνα
και είπα να σε σκότωνα
τίποτα δε θέλω πια
να ‘χω από σένα
έφυγα κι ηρέμησα
και για πάντα σ’ έσβησα
είμαι στα καλύτερα
και χωρίς εσένα
|
Έpernes óti édina
ki egó ta mátia éklina
ke móno apó ta lógia su
icha chortási
póso me talepórises
ki ómos adiafórises
ki apó ti stigmí aftí
se écho ksechási
Ki épina ke fórtona
ke ipa na se skótona
típota de thélo pia
na ‘cho apó séna
éfiga ki irémisa
ke gia pánta s’ ésvisa
ime sta kalítera
ke chorís eséna
Me póneses ke éklapsa
to skéftika to épsaksa
ki ida pos to ‘kanes
móno gia pisma
póso me talepórises
ki ómos adiafórises
pu óla sta ‘dosa
ki ímun to thíma
Ki épina ke fórtona
ke ipa na se skótona
típota de thélo pia
na ‘cho apó séna
éfiga ki irémisa
ke gia pánta s’ ésvisa
ime sta kalítera
ke chorís eséna
|