Θέλει καρδιά για να γυρνάς τα Σαββατόβραδα μόνος
βαρύ κορμί για να πατάς και να ζορίζεται ο πόνος
έχει η ζωή μαστίγιο καρδιά να σε λαβώνει
σ’ ένα φαιδρό ισοζύγιο τις συντροφιές χρεώνει
Σ’ άφησα πίσω μου σε κάποιο κάθισμα
ν’ αλλάζεις λόγια και να γελάς
δρόμοι ανάστροφοι, τόξα αμφίδρομα
μ’ εξουθενώνουν κι εσύ ξεχνάς
Της νύχτας το κυνηγητό σαν ιστορία τρόμου
με των σκυλιών το ουρλιαχτό τον ίσκιο του αστυνόμου
μες στη ροή μου γίνεσαι ένας τυχαίος διαβάτης
θέλει καρδιά να ρίχνεσαι στα χέρια της απάτης
Σ’ άφησα πίσω μου σε κάποιο κάθισμα
ν’ αλλάζεις λόγια και να γελάς
δρόμοι ανάστροφοι, τόξα αμφίδρομα
μ’ εξουθενώνουν κι εσύ ξεχνάς
|
Théli kardiá gia na girnás ta Savvatóvrada mónos
varí kormí gia na patás ke na zorízete o pónos
échi i zoí mastígio kardiá na se lavóni
s’ éna fedró isozígio tis sintrofiés chreóni
S’ áfisa píso mu se kápio káthisma
n’ allázis lógia ke na gelás
drómi anástrofi, tóksa amfídroma
m’ eksuthenónun ki esí ksechnás
Tis níchtas to kinigitó san istoría trómu
me ton skilión to urliachtó ton ískio tu astinómu
mes sti roí mu ginese énas ticheos diavátis
théli kardiá na ríchnese sta chéria tis apátis
S’ áfisa píso mu se kápio káthisma
n’ allázis lógia ke na gelás
drómi anástrofi, tóksa amfídroma
m’ eksuthenónun ki esí ksechnás
|