|
Εγώ σου λέω μήπως θέλεις να φύγω,
μήπως δε θέλεις να ζούμε μαζί
και την απόφαση πρέπει να πάρεις εσύ.
Εγώ σου λέω τι θέλεις να κάνω
αφού σου φαίνεται ο κόσμος μικρός
και σε ρωτάω αν θέλεις να μείνεις μοναχός.
Κι εσύ μου λες δεν ξέρω,
κι εσύ μου λες δεν ξέρω
Εγώ σου λέω αν ακούς φωνή μου,
απ’ τη ζωή μου τι άλλο ζητάς,
αν όλα χάθηκαν και τι θα γίνει με `μας.
Εγώ μιλάω γι’ αυτά που θυμάμαι,
εγώ μιλάω γι’ αυτά που ξεχνάς,
και σε ρωτάω για όσα μας δένουν δεν πονάς.
Κι εσύ μου λες δεν ξέρω,
κι εσύ μου λες δεν ξέρω.
Εγώ σου λέω δεν τέλειωσαν όλα,
δεν μας χωρίζουν και τόσα πολλά,
ας κοιταχτούμε και πάλι στα μάτια καλά.
Εγώ σου λέω μ’ αγάπη και πόνο
πως μεγαλώνω και φεύγει ο καιρός
και σε ρωτάω γιατί έγινες τόσο μακρινός.
Κι εσύ μου λες δεν ξέρω,
κι εσύ μου λες δεν ξέρω.
|
Egó su léo mípos thélis na fígo,
mípos de thélis na zume mazí
ke tin apófasi prépi na páris esí.
Egó su léo ti thélis na káno
afu su fenete o kósmos mikrós
ke se rotáo an thélis na minis monachós.
Ki esí mu les den kséro,
ki esí mu les den kséro
Egó su léo an akus foní mu,
ap’ ti zoí mu ti állo zitás,
an óla cháthikan ke ti tha gini me `mas.
Egó miláo gi’ aftá pu thimáme,
egó miláo gi’ aftá pu ksechnás,
ke se rotáo gia ósa mas dénun den ponás.
Ki esí mu les den kséro,
ki esí mu les den kséro.
Egó su léo den téliosan óla,
den mas chorízun ke tósa pollá,
as kitachtume ke páli sta mátia kalá.
Egó su léo m’ agápi ke póno
pos megalóno ke fevgi o kerós
ke se rotáo giatí égines tóso makrinós.
Ki esí mu les den kséro,
ki esí mu les den kséro.
|
