Ένα πλοίο που φεύγει
για τα ξένα λιμάνια
η χαμένη χαρά μου.
Κι ένα τρένο που έρχεται
από άγνωστες χώρες
τα χαμένα όνειρά μου.
Κι εσύ μου λες πως μ’ αγαπάς,
το λες και με σκοτώνεις·
και την καρδιά μου την πατάς.
Κι εσύ μου λες πως μ’ αγαπάς.
Στα κλαμένα μου μάτια
τα όνειρά μου κομμάτια,
τα φτερά μου σπασμένα.
Κι αν στον ώμο μου γέρνεις
δεν ακούς την καρδιά μου
που χτυπάει κουρασμένα.
|
Έna plio pu fevgi
gia ta kséna limánia
i chaméni chará mu.
Ki éna tréno pu érchete
apó ágnostes chóres
ta chaména ónirá mu.
Ki esí mu les pos m’ agapás,
to les ke me skotónis·
ke tin kardiá mu tin patás.
Ki esí mu les pos m’ agapás.
Sta klaména mu mátia
ta ónirá mu kommátia,
ta fterá mu spasména.
Ki an ston ómo mu gérnis
den akus tin kardiá mu
pu chtipái kurasména.
|