Άφησες μόνον το χαμόγελό σου
και χάθηκες στο βάθος
είναι η ψυχή μου νύχτα πολική
και η ζωή μου λάθος.
Είναι σκληρό και πες μου πώς ν’ αντέξω
μια τέτοια απουσία
σε ψάχνω τώρα μες στο παρελθόν
χαμένη ευκαιρία.
Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι
Η νύχτα λέει το παράπονό της
κι εγώ τη σιγοντάρω
με παίρνει μέσα στον τρελό ρυθμό της
και με κερνάει τσιγάρο.
Γυρίζω άσκοπα στις λεωφόρους
χαμένες αναμνήσεις
θα σου πληρώνω της καρδιάς τον φόρο
αν θα ξαναγυρίσεις
Κι όλο μεγαλώνω
κι η ζωή σκληρά αλλάζει
με κοιτάζει πονηρά
με σκέρτσο και με νάζι
|
Άfises mónon to chamógeló su
ke cháthikes sto váthos
ine i psichí mu níchta polikí
ke i zoí mu láthos.
Ine skliró ke pes mu pós n’ antékso
mia tétia apusía
se psáchno tóra mes sto parelthón
chaméni efkería.
Ki ólo megalóno
ki i zoí sklirá allázi
me kitázi ponirá
me skértso ke me názi
I níchta léi to paráponó tis
ki egó ti sigontáro
me perni mésa ston treló rithmó tis
ke me kernái tsigáro.
Girízo áskopa stis leofórus
chaménes anamnísis
tha su pliróno tis kardiás ton fóro
an tha ksanagirísis
Ki ólo megalóno
ki i zoí sklirá allázi
me kitázi ponirá
me skértso ke me názi
|