Και τώρα πες μου με ποιο τρένο θες να φύγω
και τώρα δείξε μου καράβι για να μπω.
Και μη με διώχνεις κάθε μέρα λίγο λίγο,
δεν είναι δύσκολο να πεις «δε σ’ αγαπώ».
Κι όπως πάει κι όπως πάει, η αγάπη μας ξεφτάει.
Σπάει η αλυσίδα, σπάει, που μας έδενε γλυκά.
Κι όπως πάει κι όπως πάει, το όνειρο μας ξεψυχάει.
Κι όπως η ζωή μας πάει θα χαθούμε τελικά.
Κλείσε την πόρτα σου λοιπόν να μην περάσω
και τώρα διώξε με αν θες μια και καλή.
Πες μου αντρίκεια ότι θες να σε ξεχάσω,
όπως με διώχνεις λίγο λίγο τι ωφελεί.
Μα όπως πάει κι όπως πάει, η αγάπη μας ξεφτάει.
Σπάει η αλυσίδα, σπάει, που μας έδενε γλυκά.
Κι όπως πάει κι όπως πάει, το όνειρο μας ξεψυχάει.
Κι όπως η ζωή μας πάει θα χαθούμε τελικά.
|
Ke tóra pes mu me pio tréno thes na fígo
ke tóra dikse mu karávi gia na bo.
Ke mi me dióchnis káthe méra lígo lígo,
den ine dískolo na pis «de s’ agapó».
Ki ópos pái ki ópos pái, i agápi mas kseftái.
Spái i alisída, spái, pu mas édene gliká.
Ki ópos pái ki ópos pái, to óniro mas ksepsichái.
Ki ópos i zoí mas pái tha chathume teliká.
Klise tin pórta su lipón na min peráso
ke tóra diókse me an thes mia ke kalí.
Pes mu antríkia óti thes na se ksecháso,
ópos me dióchnis lígo lígo ti ofeli.
Ma ópos pái ki ópos pái, i agápi mas kseftái.
Spái i alisída, spái, pu mas édene gliká.
Ki ópos pái ki ópos pái, to óniro mas ksepsichái.
Ki ópos i zoí mas pái tha chathume teliká.
|