Αφού το ξέρεις πως
είσαι ζωή και φως,
γιατί δεν έρχεσαι;
Ποιος μυστικός ρυθμός
σε ξεγυμνώνει, ποιος,
κι εσύ, κι εσύ ντρέπεσαι.
Κι όσο περνάει η ώρα
στην άσφαλτο με σέρνεις,
δεν το καταλαβαίνεις,
δεν το καταλαβαίνεις.
Κι όσο περνάει η ώρα
πεθαίνω κι επιμένεις,
δεν το καταλαβαίνεις,
δεν με καταλαβαίνεις.
Αφού το ξέρεις πως
δε γίνεται αλλιώς,
γιατί δεν έρχεσαι;
Χωρίζομαι στα δυο,
όταν δεν είσαι εδώ,
κι εσύ δεν ντρέπεσαι.
Κι όσο περνάει η ώρα
στην άσφαλτο με σέρνεις,
δεν το καταλαβαίνεις,
δεν το καταλαβαίνεις.
Κι όσο περνάει η ώρα
πεθαίνω κι επιμένεις,
δεν το καταλαβαίνεις,
δεν με καταλαβαίνεις.
|
Afu to kséris pos
ise zoí ke fos,
giatí den érchese;
Pios mistikós rithmós
se ksegimnóni, pios,
ki esí, ki esí ntrépese.
Ki óso pernái i óra
stin ásfalto me sérnis,
den to katalavenis,
den to katalavenis.
Ki óso pernái i óra
petheno ki epiménis,
den to katalavenis,
den me katalavenis.
Afu to kséris pos
de ginete alliós,
giatí den érchese;
Chorízome sta dio,
ótan den ise edó,
ki esí den ntrépese.
Ki óso pernái i óra
stin ásfalto me sérnis,
den to katalavenis,
den to katalavenis.
Ki óso pernái i óra
petheno ki epiménis,
den to katalavenis,
den me katalavenis.
|