Κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι
κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ’ τη ζωή μου
πήρες στα μάτια το παράπονο να λιώνει
κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί
Κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
Κι ύστερα τίναξες τη σκόνη απ’ την καρδιά μου
κι έγινε διάφανο στα χέρια σου γυαλί
το ουράνιο τόξο είχε καθίσει στα μαλλιά μου
και κάποιος έπαιζε στα σύννεφα βιολί
Κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
|
Ki ístera píres apó páno mu to chióni
ki ístera tínakses ti stáchti ap’ ti zoí mu
píres sta mátia to parápono na lióni
ki ístera éklapsa kontá su os to pri
Ki ístera ki ístera
ma den ipárchi ístera
klisan ksaná ta sídera
ki óla teliónun símera
Ki ístera tínakses ti skóni ap’ tin kardiá mu
ki égine diáfano sta chéria su gialí
to uránio tókso iche kathísi sta malliá mu
ke kápios épeze sta sínnefa violí
Ki ístera ki ístera
ma den ipárchi ístera
klisan ksaná ta sídera
ki óla teliónun símera
|