Αν δεις στο δρόμο σου ένα τρένο ραγισμένο
αν δεις στο δρόμο σου ένα δέντρο να μιλάει
αν δεις στην έρημο καράβι αραγμένο
με χίλια χρώματα το φως του να σκορπάει
Θα ‘μαι εγώ δικός σου
θα ‘μαι εγώ
θα ‘μαι η κιβωτός σου
Δεν είπα τίποτα καθόμουν στο σκοτάδι
κάποτε ήμουν μόνο αέρας και πηλός
μα έγινε η αγάπη μου κατάφωτο καράβι
κι είχα δικαίωμα να μείνω σιωπηλός
Κι είμαι εδώ δικός σου
θα ‘μαι εδώ
θα ‘μαι η κιβωτός σου
Ξέρω έχεις χάσει όσα έχασα
άλλα τόσα ας φύγουν
άλλα τόσα ας γίνουν
θα ‘μαι πάντα εδώ
για σένα
για σένα εγώ
|
An dis sto drómo su éna tréno ragisméno
an dis sto drómo su éna déntro na milái
an dis stin érimo karávi aragméno
me chília chrómata to fos tu na skorpái
Tha ‘me egó dikós su
tha ‘me egó
tha ‘me i kivotós su
Den ipa típota kathómun sto skotádi
kápote ímun móno aéras ke pilós
ma égine i agápi mu katáfoto karávi
ki icha dikeoma na mino siopilós
Ki ime edó dikós su
tha ‘me edó
tha ‘me i kivotós su
Kséro échis chási ósa échasa
álla tósa as fígun
álla tósa as ginun
tha ‘me pánta edó
gia séna
gia séna egó
|