|
Τα σύνορα που πέρασα δεν είχανε φρουρό
μόνο λίγα γεράκια διψασμένα
στα γόνατά μου αράξανε ζητώντας μου νερό
και πώς να τα χορτάσω τα καημένα
Σε πολιτεία βρέθηκα που ‘ψαχνα για καιρό
στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο
πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ
κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο
Στην αγορά ζωήλατα και ξωτικά πουλιά
και κράχτες που σωσίβια διαλαλούνε
αγόρασα από ένα σε δυο γυμνά παιδιά
κι εκείνα ζαρωμένα μ’ απαντούνε
“Οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό
κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία
δώσε μας λίγο πράσινο Κιφ Μαροκινό
και θα στο ξεπληρώσει η Ιστορία”.
Στο πάρκο ένας μπατίρης μου ζάλιζε τ’ αυτιά
πως ήσουν τράπουλα σημαδεμένη
στους τέσσερις ανέμους σκορπίσαν τα χαρτιά
πού να σε ψάξω χώρα μου χαμένη
Στον ώμο το δισάκι μου σε σας ξαναγυρνώ
φωτιά νερό αέρα μου και χώμα
δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό
δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα
|
Ta sínora pu pérasa den ichane fruró
móno líga gerákia dipsasména
sta gónatá mu aráksane zitóntas mu neró
ke pós na ta chortáso ta kaiména
Se politia vréthika pu ‘psachna gia keró
stu oniru mu ton chárti ton krimméno
páo na tin psilafíso trécho na ti charó
ki aftí me prospernái me vlémma kséno
Stin agorá zoílata ke ksotiká puliá
ke kráchtes pu sosívia dialalune
agórasa apó éna se dio gimná pediá
ki ekina zaroména m’ apantune
“I dokimés mas gérasan norís ston kósmo aftó
ki an tóso thes na kánis mia avaría
dóse mas lígo prásino Kif Marokinó
ke tha sto kseplirósi i Istoría”.
Sto párko énas batíris mu zálize t’ aftiá
pos ísun trápula simademéni
stus tésseris anémus skorpísan ta chartiá
pu na se psákso chóra mu chaméni
Ston ómo to disáki mu se sas ksanagirnó
fotiá neró aéra mu ke chóma
de vgenune ta ónira se plistiriasmó
den pechtike i partída mas akóma
|
