Κινούνε τρεις φίλοι
και πέρα τραβούν
στο Ρήνο να πάνε,
κρασάκι να πιουν.
Την πρώτη ταβέρνα
θυμούνται ξανά
που η όμορφη κόρη
με χάρη κερνά.
Αν έχεις ακόμη
κρασάκι καλό,
για στείλ’ την κοπέλα
να φέρει κι εδώ.
Κρασάκι σας δίνω
μα η κόρη η καλή,
χλωμή στο κρεβάτι
κοιμάται νεκρή.
Ανοίγουν την πόρτα
το πέπλο τραβούν,
στη μαύρη την κάσα
την κόρη φιλούν.
Εσένα αγαπούσα
τον πρώτο καιρό
και σένα για πάντα
πιστά θ’ αγαπώ.
|
Kinune tris fíli
ke péra travun
sto Ríno na páne,
krasáki na piun.
Tin próti tavérna
thimunte ksaná
pu i ómorfi kóri
me chári kerná.
An échis akómi
krasáki kaló,
gia stil’ tin kopéla
na féri ki edó.
Krasáki sas díno
ma i kóri i kalí,
chlomí sto kreváti
kimáte nekrí.
Anigun tin pórta
to péplo travun,
sti mavri tin kása
tin kóri filun.
Eséna agapusa
ton próto keró
ke séna gia pánta
pistá th’ agapó.
|