Κίτρινα φώτα
η κάμαρα αδειανή
ρούχα στο πάτωμα
κι εσύ μονάχη
μες τα χέρια μου ζεστή
τα παραμύθια σου βαμμένα,
Μη με κοιτάς
άσε τη νύχτα να περάσει σιωπηλή
σαν το τραγούδι που τελειώνει
μη μου μιλάς
άσε τα χέρια σου γυμνά
στα παραθύρια που ανοίξαν στο σεντόνι
αν χρωματισμένες του πόνου σου οι πτυχές
η μυρωδιά σου στα κρυφά
έλα και πάρε με και κάψε με άμα θες
για να βουλιάξω στο βουνό στα δυο σου μάτια
Μη με κοιτάς
άσε τη νύχτα να περάσει σιωπηλή
σαν το τραγούδι που τελειώνει
μη μου μιλάς
άσε τα χέρια σου γυμνά
στα παραθύρια που ανοίξαν στο σεντόνι.
|
Kítrina fóta
i kámara adianí
rucha sto pátoma
ki esí monáchi
mes ta chéria mu zestí
ta paramíthia su vamména,
Mi me kitás
áse ti níchta na perási siopilí
san to tragudi pu telióni
mi mu milás
áse ta chéria su gimná
sta parathíria pu aniksan sto sentóni
an chromatisménes tu pónu su i ptichés
i mirodiá su sta krifá
éla ke páre me ke kápse me áma thes
gia na vuliákso sto vunó sta dio su mátia
Mi me kitás
áse ti níchta na perási siopilí
san to tragudi pu telióni
mi mu milás
áse ta chéria su gimná
sta parathíria pu aniksan sto sentóni.
|