Λόγια ο καιρός
κι εγώ θέλω σιωπή
μια συγκοπή να ‘ταν να του συμβεί
να γλιτώσει ο λαός.
Φέρνει ο καιρός
αλλά κλέβει ο φθηνός
με τυραννάει
σαν ψηλός πυρετός
ο δικός μου καιρός.
Δε μου φτάνει ποτέ
για όσα αξίζει να ζω
μου τελειώνει πριν παραδωθώ,
ναι δε φτάνει ποτέ
γι’ αυτά που ζητώ
για όσα έχω να κάνω μου λέει “ως εδώ”.
Χρόνος μικρός
που ζητάει διαρκώς
κλέφτης, ζητιάνος και αμαρτωλός,
είν’ ο χρόνος τυφλός.
Δε μου φτάνει ποτέ
για όσα αξίζει να ζω
μου τελειώνει πριν παραδωθώ,
ναι δε φτάνει ποτέ
γι’ αυτά που ζητώ
για όσα έχω να κάνω μου λέει “ως εδώ”.
Δε μου φτάνει ποτέ
να σου πω σ’ αγαπώ
μου τελειώνει πριν να σου δωθώ,
ναι δε φτάνει ποτέ
γι’ αυτά που ζητώ
για όσα έχω να κάνω μου λέει “ως εδώ”
|
Lógia o kerós
ki egó thélo siopí
mia sigkopí na ‘tan na tu simvi
na glitósi o laós.
Férni o kerós
allá klévi o fthinós
me tirannái
san psilós piretós
o dikós mu kerós.
De mu ftáni poté
gia ósa aksízi na zo
mu telióni prin paradothó,
ne de ftáni poté
gi’ aftá pu zitó
gia ósa écho na káno mu léi “os edó”.
Chrónos mikrós
pu zitái diarkós
kléftis, zitiános ke amartolós,
in’ o chrónos tiflós.
De mu ftáni poté
gia ósa aksízi na zo
mu telióni prin paradothó,
ne de ftáni poté
gi’ aftá pu zitó
gia ósa écho na káno mu léi “os edó”.
De mu ftáni poté
na su po s’ agapó
mu telióni prin na su dothó,
ne de ftáni poté
gi’ aftá pu zitó
gia ósa écho na káno mu léi “os edó”
|