Άδειο το βαγόνι
γύρω μου απλώνει
πάλι το σκοτάδι
πάλι τ’ άγνωστο
Δίπλα μου διαβάζει
κάποια που σου μοιάζει
είσαι εσύ είμαι εγώ
Κοίτα δρόμους που περνάμε
λύπες που νικάμε
κι όμως δε γελάμε
Κοίτα δύσκολα περνάμε
πιο πολλά ζητάμε
είσαι αλλού κι είμαι εδώ
Ζήτησα τσιγάρο
πάθη να φιλτράρω
κι όμως δεν καπνίζω
το ’κοψα καιρό
όπως και το έξω
πάλι μένω απ’έξω
είσαι εκεί είμαι εδώ
Κοίτα δρόμους που περνάμε
λύπες που νικάμε
κι όμως δε γελάμε
Κοίτα δύσκολα περνάμε
πιο πολλά ζητάμε
είσαι αλλού κι είμαι εδώ
Κοίτα δρόμους που περνάμε
λύπες που νικάμε
κι όμως δε γελάμε
Κοίτα δύσκολα περνάμε
πιο πολλά ζητάμε
είσαι αλλού κι είμαι εδώ
|
Άdio to vagóni
giro mu aplóni
páli to skotádi
páli t’ ágnosto
Dípla mu diavázi
kápia pu su miázi
ise esí ime egó
Kita drómus pu pernáme
lípes pu nikáme
ki ómos de geláme
Kita dískola pernáme
pio pollá zitáme
ise allu ki ime edó
Zítisa tsigáro
páthi na filtráro
ki ómos den kapnízo
to ’kopsa keró
ópos ke to ékso
páli méno ap’ékso
ise eki ime edó
Kita drómus pu pernáme
lípes pu nikáme
ki ómos de geláme
Kita dískola pernáme
pio pollá zitáme
ise allu ki ime edó
Kita drómus pu pernáme
lípes pu nikáme
ki ómos de geláme
Kita dískola pernáme
pio pollá zitáme
ise allu ki ime edó
|