Πονάει το φως
Όταν σε βλέπω
Είναι στιγμές
Που δεν μπορώ
Φοράω μακό με το άρωμα σου
Πολύ καλό για αληθινό
Κρατάς τη γη
Με το ένα χέρι
Στο άλλο εγώ
Να προσπαθώ
Τα όνειρα σου να πετάξω
Να μείνω εγώ, μονάχα εγώ
Κοίτα
Σου ανοίγω τώρα την ψυχή μου
Με κόπο βγαίνει η φωνή μου
Τρελαίνομαι να σ’ αγαπώ
Κοίτα
Καλύτερα να με προδώσεις
Καλύτερα να με σκοτώσεις
Παρά να μη σε ξαναδώ
Μιλάω σιγά
Να μη μ’ ακούσεις
Δεν θέλω
Να με λυπηθείς
Και μόνο που είσαι εδώ μου φτάνει
Για μένα εσύ κι άλλος κανείς
Είσαι παντού
Στα μάτια μου και στα μαλλιά
Στα γέλια μου τα σκοτεινά
Ακόμα και στο πουθενά…
|
Ponái to fos
Όtan se vlépo
Ine stigmés
Pu den boró
Foráo makó me to ároma su
Polí kaló gia alithinó
Kratás ti gi
Me to éna chéri
Sto állo egó
Na prospathó
Ta ónira su na petákso
Na mino egó, monácha egó
Kita
Su anigo tóra tin psichí mu
Me kópo vgeni i foní mu
Trelenome na s’ agapó
Kita
Kalítera na me prodósis
Kalítera na me skotósis
Pará na mi se ksanadó
Miláo sigá
Na mi m’ akusis
Den thélo
Na me lipithis
Ke móno pu ise edó mu ftáni
Gia ména esí ki állos kanis
Ise pantu
Sta mátia mu ke sta malliá
Sta gélia mu ta skotiná
Akóma ke sto puthená…
|