Μη μου μιλάς γι’ αυτόν
πες πως είναι παρελθόν
όσα κι αν ένιωσα
όσα κι αν έδωσα
όλα τελειώσαν εδώ
κι αρχίζω πάλι κοίτα
Ν’ αγαπώ να γελώ
κοίτα με αντέχω
η ζωή δε ρωτάει
δίνω ότι έχω
Άνοιξε μια αγκαλιά
μέσα της να πέσω
δώσε μου, μια αφορμή
να σε συγχωρέσω
Δε σου αξίζω πια
τι κι αν μου πεις ξανά
πόσο μ’ αγάπησες
μακριά μου δάκρυσες
πως να στο πω
πως δεν μπορώ
θέλω να ζήσω πάλι
Ν’ αγαπώ να γελώ
κοίτα με αντέχω
η ζωή δε ρωτάει
δίνω ότι έχω
Άνοιξε μια αγκαλιά
μέσα της να πέσω
δώσε μου, μια αφορμή
να σε συγχωρέσω.
Κοίτα το χρόνο που περνά
όσα σημάδια κι αν χαθούν
κοίτα το αύριο που γελά
και σ’ άλλα όνειρα
το δρόμο πάλι μας ανοίγει
Ν’ αγαπώ να γελώ
κοίτα με αντέχω
η ζωή δε ρωτάει
δίνω ότι έχω
Άνοιξε μια αγκαλιά
μέσα της να πέσω
δώσε μου, μια αφορμή
να σε συγχωρέσω
|
Mi mu milás gi’ aftón
pes pos ine parelthón
ósa ki an éniosa
ósa ki an édosa
óla teliósan edó
ki archízo páli kita
N’ agapó na geló
kita me antécho
i zoí de rotái
díno óti écho
Άnikse mia agkaliá
mésa tis na péso
dóse mu, mia aformí
na se sigchoréso
De su aksízo pia
ti ki an mu pis ksaná
póso m’ agápises
makriá mu dákrises
pos na sto po
pos den boró
thélo na zíso páli
N’ agapó na geló
kita me antécho
i zoí de rotái
díno óti écho
Άnikse mia agkaliá
mésa tis na péso
dóse mu, mia aformí
na se sigchoréso.
Kita to chróno pu perná
ósa simádia ki an chathun
kita to avrio pu gelá
ke s’ álla ónira
to drómo páli mas anigi
N’ agapó na geló
kita me antécho
i zoí de rotái
díno óti écho
Άnikse mia agkaliá
mésa tis na péso
dóse mu, mia aformí
na se sigchoréso
|