|
Προχτές είδα στον ύπνο μου, ένα παλιό δερβίση
στον άλλο κόσμο ήθελε για να με σεργιανίσει.
Κι εγώ πήγα.
Μα ήταν ο Παράδεισος όλος εν απαρτία
και μ’ έριξαν στην Κόλαση ώσπου να πω το τρία.
Κι εκεί εβρήκα φίλοι μου, σ’ αυτό το σκυλολόι
ζωή και κότα να περνάει και το δικό μου σόι
Τον πρώτο και καλύτερο συνάντησα το Στράτο
το Στράτο τον Παγιουμτζή που λέγαμε Τεμπέλη
και φύτευε το χόρτο του σε ξέφραγο αμπέλι
Το Μπάτη, το Μαρκήσιο, το Μάρκο Βαμβακάρη
τους είδα που κουνούσανε, μες στο γυαλί το ζάρι.
Το Χιώτη, που τη φόρμα του διατηρούσε χάρμα
σαν καου μπόυς έτρεχε σε μια μεγάλη φάρμα.
Ο μπαρμπα Γιάννης ο Ψηλός ο Παπαιωάννου,
πάντα μ’ ένα τσιγάρο το παραγάδι έριχνε
να πιάσει κάνα σπάρο.
Ο Τσαουσάκης μόνος του πιο κει τα κοπανούσε
κι ο Τσάντας ο Χαράλαμπος τους στίχους του πουλούσε.
Ο Περιστέρης τις πενιές ρίχνει σαν κομπολόγια
και στο “Μινόρε της αυγής” γράφει καινούργια λόγια.
Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά θα σας τα πω τροχάδην
τι είδα, τι αντίκρυσα στις αίθουσες του Άδη.
Ο Χατζηχρήστος κι ο Νταλγκάς στις σκοτεινές γωνιές τους
σαν μπέηδες ετοίμαζαν κι οι δυο τον αργιλέ τους.
Ο Λαύκας τώρα πούλαγε στην τάβλα κουραμπιέδες
κι ο Κηρομύτης έγραφε καινούργιους αμανέδες.
Ο Πρετεντέρης γύριζε μες στις παλιοπαρέες
για το καινούργιο σήριαλ εμάζευε ιδέες.
Κι ο Πυθαγόρας άνοιγε του Άδη την αυλαία
κι από τη γη τους έλεγε τα τελευταία νέα.
Αφού λοιπόν όλους αυτούς ξανάβλεπα μπροστά μου
κι εγώ εκμεταλλεύτηκα τα καλλιτεχνικά μου.
Έτρεξα από το Σατανά και του πήρα μία άδεια
να κάνουμε στην Κόλαση τα μουσικά μας βράδια.
Κι έτσι η παλιά φρουρά, όλοι μας ενωμένοι,
εν σώματι εβρέθηκε στο πάλκο καθισμένη.
Και παίζανε διπλοπενιές με τέτοια μαεστρία
και ξαναζωντανέψανε παλιά μας μεγαλεία.
Μαζί με μένα δάκρυσε κι ο Σατανάς ακόμη
και μου `πε πια ξεκάθαρα και τη δική του γνώμη.
“Τι κάθεσαι κάτω στη γη, ο Άδης περιμένε锨.
Κι εγώ του είπα “μάγκα μου, το βύσσινο να μένει”.
Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά είδα σε ένα βράδυ
στο όνειρο που γύρισα στις αίθουσες του Άδη”.
|
Prochtés ida ston ípno mu, éna palió dervísi
ston állo kósmo íthele gia na me sergianísi.
Ki egó píga.
Ma ítan o Parádisos ólos en apartía
ke m’ ériksan stin Kólasi óspu na po to tría.
Ki eki evríka fíli mu, s’ aftó to skilolói
zoí ke kóta na pernái ke to dikó mu sói
Ton próto ke kalítero sinántisa to Stráto
to Stráto ton Pagiumtzí pu légame Tebéli
ke fíteve to chórto tu se kséfrago abéli
To Báti, to Markísio, to Márko Oamvakári
tus ida pu kunusane, mes sto gialí to zári.
To Chióti, pu ti fórma tu diatiruse chárma
san kau bóis étreche se mia megáli fárma.
O barba Giánnis o Psilós o Papeoánnu,
pánta m’ éna tsigáro to paragádi érichne
na piási kána spáro.
O Tsausákis mónos tu pio ki ta kopanuse
ki o Tsántas o Charálabos tus stíchus tu puluse.
O Peristéris tis peniés ríchni san kobológia
ke sto “Minóre tis avgís” gráfi kenurgia lógia.
Ki álla pollá ki álla pollá tha sas ta po trochádin
ti ida, ti antíkrisa stis ethuses tu Άdi.
O Chatzichrístos ki o Ntalgkás stis skotinés goniés tus
san béides etimazan ki i dio ton argilé tus.
O Lafkas tóra pulage stin távla kurabiédes
ki o Kiromítis égrafe kenurgius amanédes.
O Pretentéris girize mes stis palioparées
gia to kenurgio sírial emázeve idées.
Ki o Pithagóras ánige tu Άdi tin avlea
ki apó ti gi tus élege ta teleftea néa.
Afu lipón ólus aftus ksanávlepa brostá mu
ki egó ekmetalleftika ta kallitechniká mu.
Έtreksa apó to Sataná ke tu píra mía ádia
na kánume stin Kólasi ta musiká mas vrádia.
Ki étsi i paliá frurá, óli mas enoméni,
en sómati evréthike sto pálko kathisméni.
Ke pezane diplopeniés me tétia maestría
ke ksanazontanépsane paliá mas megalia.
Mazí me ména dákrise ki o Satanás akómi
ke mu `pe pia ksekáthara ke ti dikí tu gnómi.
“Ti káthese káto sti gi, o Άdis periméni”¨.
Ki egó tu ipa “mágka mu, to víssino na méni”.
Ki álla pollá ki álla pollá ida se éna vrádi
sto óniro pu girisa stis ethuses tu Άdi”.
|
