Κοντεύει χρόνος που σ’ έχω χάσει
και ο καημός μου, αχ, μ’ έχει γεράσει,
εκεί που βρίσκεσαι,
δεν συλλογίζεσαι λίγο τα παλιά,
σκέψου τα βράδια μας, φιλιά και χάδια μας,
κοντά μου να `ρθεις πια.
Ο χωρισμός σου θα με πεθάνει,
γιατί μου έφυγες, αχ, τι σου `χω κάνει,
όταν το σκέφτομαι, φουντώνω, καίγομαι
από τον καημό,
γιατί δεν έφταιξα
και θύμα έπεσα στον μαύρο χωρισμό.
Μ’ έχει μαράνει η στεναχώρια,
δεν υποφέρω πια, αχ, να ζούμε χώρια,
σκέψου τον πόνο μου
που είμαι μόνος μου μέσα στη ζωή,
γύρνα στο πλάι μου, μεγάλη αγάπη μου,
να ζήσουμε μαζί.
|
Kontevi chrónos pu s’ écho chási
ke o kaimós mu, ach, m’ échi gerási,
eki pu vrískese,
den sillogizese lígo ta paliá,
sképsu ta vrádia mas, filiá ke chádia mas,
kontá mu na `rthis pia.
O chorismós su tha me petháni,
giatí mu éfiges, ach, ti su `cho káni,
ótan to skéftome, funtóno, kegome
apó ton kaimó,
giatí den éfteksa
ke thíma épesa ston mavro chorismó.
M’ échi maráni i stenachória,
den ipoféro pia, ach, na zume chória,
sképsu ton póno mu
pu ime mónos mu mésa sti zoí,
girna sto plái mu, megáli agápi mu,
na zísume mazí.
|