Σου ’δωσα χρώμα απ’ τη ματιά μου,
Σου ’φερα φως από τ’ αστέρια της αυγής
Μα εσύ δεν είχες τι να τα κάνεις
Και την αξία τους δεν μπόρεσες να δεις …
Τώρα φεύγω, δεν αντέχω να σε βλέπω να σωπαίνεις
Την πλοκή πάντα να δένεις και να μη με προλαβαίνεις …
Κουρασμένη πόλη η ζωή που μου χάρισες εσύ,
Στα ερείπιά της τριγυρίζω μα δεν είσ’ εκεί,
Κουρασμένη πόλη, σκοτεινή, αγκαλιά νωχελική,
Μια βδομάδα έζησα κοντά σου δίχως Κυριακή!
Γεφύρι ήμουν για να περάσεις
Κι έπεσες μέσα σε λιμνάζοντα νερά,
Ήμουνα δρόμος για να με φτάσεις,
Εκεί στο ίδιο το σημείο εσύ ξανά …
Τώρα φεύγω, δεν αντέχω να σε βλέπω να σωπαίνεις
Την πλοκή πάντα να δένεις και να μη με προλαβαίνεις
|
Su ’dosa chróma ap’ ti matiá mu,
Su ’fera fos apó t’ astéria tis avgís
Ma esí den iches ti na ta kánis
Ke tin aksía tus den bóreses na dis …
Tóra fevgo, den antécho na se vlépo na sopenis
Tin plokí pánta na dénis ke na mi me prolavenis …
Kurasméni póli i zoí pu mu chárises esí,
Sta eripiá tis trigirízo ma den is’ eki,
Kurasméni póli, skotiní, agkaliá nochelikí,
Mia vdomáda ézisa kontá su díchos Kiriakí!
Gefíri ímun gia na perásis
Ki épeses mésa se limnázonta nerá,
Ήmuna drómos gia na me ftásis,
Eki sto ídio to simio esí ksaná …
Tóra fevgo, den antécho na se vlépo na sopenis
Tin plokí pánta na dénis ke na mi me prolavenis
|