|
Δεν είναι μόνο ο τρόπος που μ’ ανεβάζει
Διώχνει τους φόβους που με κυνηγούν
Δεν είναι μόνο που όλα γύρω τ’ αλλάζει
Κι αφήνει μόνο τα καλά να συμβούν
Δεν είναι μόνο όσα κάνω για ‘κείνη
Είναι όσα σκέφτομαι όταν είναι μακριά
Είναι κοντά μου στιγμή δε μ’ αφήνει
Μες στην ψυχή μου γλυκιά μαχαιριά
Κράτα καρδιά μου
Κράτα γερά
Τα όνειρά μου
Βρήκαν στεριά
Δεν είναι μόνο ότι καταλαβαίνει
Ότι θα πω, ότι έχω μες στο μυαλό
Σ’ ότι δειλιάζω αυτή επιμένει
Κάνει να φαίνεται το δύσκολο, απλό
Κράτα καρδιά μου
Φυσάει πολύ
Κι η μοναξιά μου
Σπάει το κελί
|
Den ine móno o trópos pu m’ anevázi
Dióchni tus fóvus pu me kinigun
Den ine móno pu óla giro t’ allázi
Ki afíni móno ta kalá na simvun
Den ine móno ósa káno gia ‘kini
Ine ósa skéftome ótan ine makriá
Ine kontá mu stigmí de m’ afíni
Mes stin psichí mu glikiá macheriá
Kráta kardiá mu
Kráta gerá
Ta ónirá mu
Oríkan steriá
Den ine móno óti katalaveni
Όti tha po, óti écho mes sto mialó
S’ óti diliázo aftí epiméni
Káni na fenete to dískolo, apló
Kráta kardiá mu
Fisái polí
Ki i monaksiá mu
Spái to kelí
|
