Σε μια σπηλιά ξενύχτησα
Με την καρδιά στο κρύο σου να τρέμει
Φθινόπωρο και τρέμει
Κοιτούσα μαύρη θάλασσα και είπα
Αυτό το γήινο δε μένει
Το σήμερα δε μένει
Σε μια αγκαλιά κρατήθηκα
Ξύπνιος και δεν κοιμήθηκα κι αντίο
Το χάδι σου αντίο
Κοιτούσα μάτια κι έπαιρνα κουράγιο
Χρόνια και όνειρα για δύο
Υπάρχοντα για δύο
Κράτα με, μ’ αγκαλιάζει η σιωπή
Και στις αλήθειες και στα όνειρα είμαι μόνος
Κράτα με μ’ αγκαλιάζει η σιωπή
Κι όσα έζησα τα κράτησε ο χρόνος
Σε μουσικές περπάτησα
Και είδα ό,τι αγάπησα να σπάει
Παράθυρο που σπάει
Έναν πλανόδιο ρώτησα
Αν ξέρει η ζωή μου πού με πάει
Η αγάπη που με πάει
Μου είπε κοίτα μέσα σου
Μην ψάχνεις τη χαρά μέσα στην ύλη
Μην χάνεσαι στην ύλη
Ανέβα σ’ ένα σύννεφο
Να φτάσεις μέχρι τ’ ουρανού την πύλη
Του απόλυτου την πύλη
|
Se mia spiliá kseníchtisa
Me tin kardiá sto krío su na trémi
Fthinóporo ke trémi
Kitusa mavri thálassa ke ipa
Aftó to gíino de méni
To símera de méni
Se mia agkaliá kratíthika
Ksípnios ke den kimíthika ki antío
To chádi su antío
Kitusa mátia ki éperna kurágio
Chrónia ke ónira gia dío
Ipárchonta gia dío
Kráta me, m’ agkaliázi i siopí
Ke stis alíthies ke sta ónira ime mónos
Kráta me m’ agkaliázi i siopí
Ki ósa ézisa ta krátise o chrónos
Se musikés perpátisa
Ke ida ó,ti agápisa na spái
Paráthiro pu spái
Έnan planódio rótisa
An kséri i zoí mu pu me pái
I agápi pu me pái
Mu ipe kita mésa su
Min psáchnis ti chará mésa stin íli
Min chánese stin íli
Anéva s’ éna sínnefo
Na ftásis méchri t’ uranu tin píli
Tu apólitu tin píli
|