Πες τε μου που τάχα να φωνάξω
και πού να ψάξω
να μπορέσω να την βρω
Πόσο να κλάψω
για να πάψω
απ’ της αγάπης το μαχαίρι να πονώ
Εγινε ο πόνος μου κραυγή
κραυγή στον άνεμο
κραυγή στ’ αστέρια
κι απ’ τον καιρό που σ’ έχασα
φωτιά η αγάπη μου
φωτιά τα δυο μου χέρια
Δώσ’ τε μου φαρμάκι να πεθάνω
εφτά μαχαίρια φέρτε μου να σκοτωθώ
κι αν πάλι ζήσω
για να χτυπήσω
δώστε μου μάγια
απ’ τον καημό να λυτρωθώ
|
Pes te mu pu tácha na fonákso
ke pu na psákso
na boréso na tin vro
Póso na klápso
gia na pápso
ap’ tis agápis to macheri na ponó
Egine o pónos mu kravgí
kravgí ston ánemo
kravgí st’ astéria
ki ap’ ton keró pu s’ échasa
fotiá i agápi mu
fotiá ta dio mu chéria
Dós’ te mu farmáki na petháno
eftá macheria férte mu na skotothó
ki an páli zíso
gia na chtipíso
dóste mu mágia
ap’ ton kaimó na litrothó
|