Εγώ σου χάρισα τη γη, τον ουρανό,
εγώ σου έδωσα φτερά για να πετάξεις,
μα εσύ συνήθισες να ζεις στα χαμηλά
και τα φτερά μου σαν φωτιά θέλεις να κάψεις.
Κρίμα τα ξενύχτια μου και τα καρδιοχτύπια μου,
κρίμα ό,τι ένιωσα για σένα,
κρίμα που τρελάθηκα και στο ψέμα χάθηκα,
μια στιγμή δε νοιάστηκες για μένα.
Εγώ σου χάρισα το σώμα, την ψυχή μου,
εγώ σου έδωσα μια ελεύθερη καρδιά,
μα εσύ ζητούσες πιο πολλά απ’ τη ζωή μου
όλα τα πήρες κι έφυγες στα ξαφνικά.
Κρίμα τα ξενύχτια μου και τα καρδιοχτύπια μου,
κρίμα ό,τι ένιωσα για σένα,
κρίμα που τρελάθηκα και στο ψέμα χάθηκα,
μια στιγμή δε νοιάστηκες για μένα.
|
Egó su chárisa ti gi, ton uranó,
egó su édosa fterá gia na petáksis,
ma esí siníthises na zis sta chamilá
ke ta fterá mu san fotiá thélis na kápsis.
Kríma ta kseníchtia mu ke ta kardiochtípia mu,
kríma ó,ti éniosa gia séna,
kríma pu treláthika ke sto pséma cháthika,
mia stigmí de niástikes gia ména.
Egó su chárisa to sóma, tin psichí mu,
egó su édosa mia eleftheri kardiá,
ma esí zituses pio pollá ap’ ti zoí mu
óla ta píres ki éfiges sta ksafniká.
Kríma ta kseníchtia mu ke ta kardiochtípia mu,
kríma ó,ti éniosa gia séna,
kríma pu treláthika ke sto pséma cháthika,
mia stigmí de niástikes gia ména.
|