|
M’ αρέσει στην ακρογιαλιά
να κάθομαι να κλαίω,
σε κάθε κύμα που ‘ρχεται
τον πόνο μου να λέω.
Έλα, έλα πέρδικά μου,
να σου δείξω τη φωλιά μου.
Έλα να σε ιδώ να γιάνω,
πριχού πέσω και πεθάνω.
Έφυγες δίχως να μου πεις
του χωρισμού το γεια σου
μα η καρδιά μου έμεινε
παντοτινά δικιά σου.
Έλα, έλα πέρδικά μου,
να σου δείξω τη φωλιά μου.
Έλα να σε ιδώ να γιάνω,
πριχού πέσω και πεθάνω.
|
M’ arési stin akrogialiá
na káthome na kleo,
se káthe kíma pu ‘rchete
ton póno mu na léo.
Έla, éla pérdiká mu,
na su dikso ti foliá mu.
Έla na se idó na giáno,
prichu péso ke petháno.
Έfiges díchos na mu pis
tu chorismu to gia su
ma i kardiá mu émine
pantotiná dikiá su.
Έla, éla pérdiká mu,
na su dikso ti foliá mu.
Έla na se idó na giáno,
prichu péso ke petháno.
|
