Κρυφάκουσα να συζητούν
αγκαλιαστά δυο πόνοι,
δυο νέοι ογδοντάχρονοι
σ’ ένα τραπέζι μόνοι.
Δεν τελειώνουν οι γυναίκες,
η ζωή τελειώνει,
και οι άντρες όπως ήρθαν
ξαναφεύγουν μόνοι,
και οι άντρες όπως ήρθαν
ξαναφεύγουν μόνοι.
Κρυφάκουσα, κρυφάκουσα,
όπως στο λέω τ’ άκουσα.
Κρυφάκουσα να συζητούν
μονάχοι σε μιαν άκρη,
δυο πίκρες και δυο βάσανα
να κλαιν με μαύρο δάκρυ.
Δεν τελειώνουν οι γυναίκες,
η ζωή τελειώνει,
και οι άντρες όπως ήρθαν
ξαναφεύγουν μόνοι,
και οι άντρες όπως ήρθαν
ξαναφεύγουν μόνοι.
Κρυφάκουσα, κρυφάκουσα,
όπως στο λέω τ’ άκουσα.
|
Krifákusa na sizitun
agkaliastá dio póni,
dio néi ogdontáchroni
s’ éna trapézi móni.
Den teliónun i ginekes,
i zoí telióni,
ke i ántres ópos írthan
ksanafevgun móni,
ke i ántres ópos írthan
ksanafevgun móni.
Krifákusa, krifákusa,
ópos sto léo t’ ákusa.
Krifákusa na sizitun
monáchi se mian ákri,
dio píkres ke dio vásana
na klen me mavro dákri.
Den teliónun i ginekes,
i zoí telióni,
ke i ántres ópos írthan
ksanafevgun móni,
ke i ántres ópos írthan
ksanafevgun móni.
Krifákusa, krifákusa,
ópos sto léo t’ ákusa.
|