Λες, ότι δεν νοιάζεται κανείς,
για όσα θα ‘θελες να δεις
κι όσα ζητάς να ονειρευτείς.
Λες, ότι κουράστηκες νωρίς,
από τα ψέματα που ζεις
κι όσα δεν ήθελες να πεις.
Ξέχνα τα όλα,
στην καρδιά σου βάζω φτερά,
να ταξιδέψεις στ’ ανοιχτά.
Ξέχνα τα όλα,
και το δάκρυ κάνω χαρά,
να μη θυμάσαι τα παλιά.
Ξέχνα τα όλα σήμερα.
Λες, δε θέλεις πια να προδοθείς,
αν σ’ ένα πάθος αφεθείς,
φοβάσαι μήπως πληγωθείς.
Λες, ότι προσπάθησες πολύ,
για να κερδίσεις στη ζωή
κι έχεις απογοητευτεί.
|
Les, óti den niázete kanis,
gia ósa tha ‘theles na dis
ki ósa zitás na onireftis.
Les, óti kurástikes norís,
apó ta psémata pu zis
ki ósa den ítheles na pis.
Kséchna ta óla,
stin kardiá su vázo fterá,
na taksidépsis st’ anichtá.
Kséchna ta óla,
ke to dákri káno chará,
na mi thimáse ta paliá.
Kséchna ta óla símera.
Les, de thélis pia na prodothis,
an s’ éna páthos afethis,
fováse mípos pligothis.
Les, óti prospáthises polí,
gia na kerdísis sti zoí
ki échis apogoitefti.
|