|
Με ξεμυάλισες Ελένη,
αχ εσύ δαιμονισμένη.
Έλα μια στιγμή κοντά μου
που `χω να σου πω κυρά μου.
Είσαι Ελένη κολπαδόρα
πώς θα ξεμπερδέψω τώρα,
με τα νάζια που μου κάνεις
βάλθηκες να με τρελάνεις.
Είσαι μερακλού Ελένη,
αχ καμία δε σου βγαίνει,
φορείς και και τα βραχιολάκια
που `ναι όλα σου μεράκια.
Στραβά βάζεις το καπέλο
και γι’ αυτό εσένα θέλω.
Στα γοβάκια σου κι η φούστα,
αχ ψοφώ για τέτοια γούστα.
Αμάν, αμάν, αφού το ξέρεις πως πονάω,
τι είν’ αυτά που μου κάνεις;
Μήπως είσαι κάνας φονιάς αμάν,
θέλεις να με πεθάνεις, αμάν, αμάν.
Γεια σου Ασίκη μου, γεια σου.
Αφού μ’ έμπλεξες τσαχπίνα
έλα να περνούμε φίνα,
να ζηλεύουν τα κορίτσια
κι όλοι εδώ μες στην Αθήνα.
Σένα θέλω Ελενάκι,
πάμε για το Καλαμάκι
να γλεντήσουμε να πιούμε
και να φωτογραφηθούμε.
Αχ εσύ με τα κολπάκια σου, αχ!
|
Me ksemiálises Eléni,
ach esí demonisméni.
Έla mia stigmí kontá mu
pu `cho na su po kirá mu.
Ise Eléni kolpadóra
pós tha kseberdépso tóra,
me ta názia pu mu kánis
válthikes na me trelánis.
Ise meraklu Eléni,
ach kamía de su vgeni,
foris ke ke ta vrachiolákia
pu `ne óla su merákia.
Stravá vázis to kapélo
ke gi’ aftó eséna thélo.
Sta govákia su ki i fusta,
ach psofó gia tétia gusta.
Amán, amán, afu to kséris pos ponáo,
ti in’ aftá pu mu kánis;
Mípos ise kánas foniás amán,
thélis na me pethánis, amán, amán.
Gia su Asíki mu, gia su.
Afu m’ éblekses tsachpína
éla na pernume fína,
na zilevun ta korítsia
ki óli edó mes stin Athína.
Séna thélo Elenáki,
páme gia to Kalamáki
na glentísume na piume
ke na fotografithume.
Ach esí me ta kolpákia su, ach!
|
