Είπα θα μείνω εδώ και μένω εδώ.
Αν έχει κάποιο ενδιαφέρον θέλω το τέλος να δω.
Σαν με την κλούβα που τρέχω βγω φορτωμένος στη δύση,
στο λέω ή το φεγγάρι θα βγει διπλό ή εγώ θα ‘χω αλληθωρίσει.
Ποιος σου είπε εσένα να κρατάς την ώρα
και ποιος τους πόντους να μετράς,
με τα ολοκαίνουργια γυάλινα μάτια σου τι κοιτάς;
Πες μας τι κοιτάς.
Μαυροφορούσες μανάδες στα φανάρια ζυγώνουν.
Με μιαν ευχή για το δρόμο το παρμπρίζ μου θολώνουν.
Τα μαύρα καυτά τους μαντήλια που κυματίζουν στον αέρα
στην άσφαλτο που λιώνει σαν ρίξουν τα αγόρια σπινιάρουν για πέρα.
Κι αν ζητιανιά είν’ η αγάπη σε αυτόν το νέο αγώνα
στους δρόμους οι αντάρτες κρατούν πέτρες απ’ τον Παρθενώνα.
|
Ipa tha mino edó ke méno edó.
An échi kápio endiaféron thélo to télos na do.
San me tin kluva pu trécho vgo fortoménos sti dísi,
sto léo í to fengári tha vgi dipló í egó tha ‘cho allithorísi.
Pios su ipe eséna na kratás tin óra
ke pios tus póntus na metrás,
me ta olokenurgia giálina mátia su ti kitás;
Pes mas ti kitás.
Mavroforuses manádes sta fanária zigónun.
Me mian efchí gia to drómo to parbríz mu tholónun.
Ta mavra kaftá tus mantília pu kimatízun ston aéra
stin ásfalto pu lióni san ríksun ta agória spiniárun gia péra.
Ki an zitianiá in’ i agápi se aftón to néo agóna
stus drómus i antártes kratun pétres ap’ ton Parthenóna.
|