Kαμαρώνεις σαν λουλούδι λευκό
στην πλαγιά ενός βουνού που ανεβαίνω,
κι όσο φτάνω μακραίνεις ξανά
δρόμους, μόνο δρόμους διαβαίνω.
Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ’ αφήνει να ψάχνω πιο κάτω.
Δεν αντέχω στη σιωπή σου να ζω,
είμαι ξέμπαρκη ψυχή ταραγμένη.
Δε χωράω στο μικρό μου εαυτό,
πες μου ποια αλυσίδα μας δένει;
Kυνηγάω τη σκιά μου
κι όσο ψάχνω μακριά μου σε χάνω.
Eίσαι εικόνα που σβήνει στο κενό
και μ’ αφήνει να ψάχνω πιο κάτω.
|
Kamarónis san luludi lefkó
stin plagiá enós vunu pu aneveno,
ki óso ftáno makrenis ksaná
drómus, móno drómus diaveno.
Kinigáo ti skiá mu
ki óso psáchno makriá mu se cháno.
Ise ikóna pu svíni sto kenó
ke m’ afíni na psáchno pio káto.
Den antécho sti siopí su na zo,
ime ksébarki psichí taragméni.
De choráo sto mikró mu eaftó,
pes mu pia alisída mas déni;
Kinigáo ti skiá mu
ki óso psáchno makriá mu se cháno.
Ise ikóna pu svíni sto kenó
ke m’ afíni na psáchno pio káto.
|