Κυρά καλέ κυρά μου
κι αρχοντοπούλα μου
Εικόνισμα ασημένιο
μες στην καρδούλα μου
Με τα χρυσά σκουτιά σου
Και τα σαλβάρια σου
Ποιος άνεμος ν’ ακούει
Τα χτυποκάρδια σου
Μαργαριτάρια χίλια
Να `χα να σου ‘ριχνα
Το πόσο σ’ αγαπάω
Μήπως και σου ’δειχνα
Να αγγίξω τα μαλλιά σου
Να δω τα μάτια σου
Κι ας με ματώνεις τόσο
Με τα γινάτια σου
Μαχαίρια με χτυπάνε
Μα εσύ δεν νοιάζεσαι
Στο άσπρο σου μπαλκόνι
Βγαίνεις και λιάζεσαι
Μες στα καυτά μου δάκρυα
Θα καθρεφτίζεσαι
Με δέρνουν με μαλώνουν
Κι εσύ χτενίζεσαι
|
Kirá kalé kirá mu
ki archontopula mu
Ikónisma asiménio
mes stin kardula mu
Me ta chrisá skutiá su
Ke ta salvária su
Pios ánemos n’ akui
Ta chtipokárdia su
Margaritária chília
Na `cha na su ‘richna
To póso s’ agapáo
Mípos ke su ’dichna
Na angikso ta malliá su
Na do ta mátia su
Ki as me matónis tóso
Me ta ginátia su
Macheria me chtipáne
Ma esí den niázese
Sto áspro su balkóni
Ogenis ke liázese
Mes sta kaftá mu dákria
Tha kathreftízese
Me dérnun me malónun
Ki esí chtenízese
|