Λαλούν αηδόνια και ουρλιάζουνε σκυλιά
αντιλαλούν σ’ ένα χωριό κοντά στο Πήλιο
πόσο γερά να είναι τούτα τα φτερά
πόσο θ’ αντέξει το κερί κοντά στον ήλιο.
Λαλούν αηδόνια και ουρλιάζουνε σκυλιά
αντιλαλούν σ’ ένα χωριό κοντά στο Πήλιο
στη χαραυγή στη μέρα δεν τα ακούς
τ’ ακούς μονάχα απ’ της νύχτας το βινύλιο.
Σαν τα αηδόνια η ψυχή να τραγουδά
σαν το σκυλί να την κλωτσάς στα καλντερίμια
πάνω στο θρόνο του ο χρόνος να γελά
να αμολάει ξωπίσω της αγρίμια.
|
Lalun aidónia ke urliázune skiliá
antilalun s’ éna chorió kontá sto Pílio
póso gerá na ine tuta ta fterá
póso th’ antéksi to kerí kontá ston ílio.
Lalun aidónia ke urliázune skiliá
antilalun s’ éna chorió kontá sto Pílio
sti charavgí sti méra den ta akus
t’ akus monácha ap’ tis níchtas to vinílio.
San ta aidónia i psichí na tragudá
san to skilí na tin klotsás sta kalnterímia
páno sto thróno tu o chrónos na gelá
na amolái ksopíso tis agrímia.
|