Ψάχνω στις τσέπες μου και βρίσκω ουρανό
και περιμένω στη ζωή μου να πετάξεις.
Λες και γεννήθηκα να ζήσω το κενό
και σου ζητάω τροχιά να μου αλλάξεις.
Στα πιο μεγάλα ψέματα ψάχνουμε τις αγάπες,
σε λάθος δρομολόγια είμαστε επιβάτες.
Τη θάλασσα που μου `δωσες δες πως την αγκαλιάζω,
δεν είναι πάντα ουρανός του κόσμου το γαλάζιο.
Βλέπω του κόσμου τις χαρές και τις πληγές
μα η αγάπη σου δε φάνηκε ακόμη.
Πέρασα νύχτες σε σπασμένες αγκαλιές
με κυνηγήσαν τα φεγγάριακαι οι δρόμοι.
|
Psáchno stis tsépes mu ke vrísko uranó
ke periméno sti zoí mu na petáksis.
Les ke genníthika na zíso to kenó
ke su zitáo trochiá na mu alláksis.
Sta pio megála psémata psáchnume tis agápes,
se láthos dromológia imaste epivátes.
Ti thálassa pu mu `doses des pos tin agkaliázo,
den ine pánta uranós tu kósmu to galázio.
Olépo tu kósmu tis charés ke tis pligés
ma i agápi su de fánike akómi.
Pérasa níchtes se spasménes agkaliés
me kinigísan ta fengáriake i drómi.
|