|
Έστρωνα αγάπη κι αγκαλιά
και δυο φιλιά τις νύχτες για σεντόνι
να ‘ρθεις χωρίς καμιά συγγνώμη
μονάχα να σε δω
είχα τις πόρτες ανοιχτές
όποτε θες να ‘ρθεις να μ’ αγκαλιάσεις
κι εκεί όπως θα με κοιτάξεις
Θεό να ξαναβρώ.
Λάθος μου, με τύφλωνε το πάθος μου
κι αγκάλιαζα το λάθος μου κι εμένα αδικούσα
λάθος μου, εσύ αλλού δινόσουνα
την ώρα που γινόσουνα το μόνο που ζητούσα.
Άναβ’ αγάπη κι εαυτό
μόνο γι’ αυτό το ψέμα που σκορπούσες
καμιά φορά που μου πετούσες
δυο λέξεις για να ζω
άφηνα πόρτες ανοιχτές
κι ότι δε φταις κατέληγα να λέω
πικρό τσιγάρο τελευταίο
για να μην τρελαθώ.
|
Έstrona agápi ki agkaliá
ke dio filiá tis níchtes gia sentóni
na ‘rthis chorís kamiá singnómi
monácha na se do
icha tis pórtes anichtés
ópote thes na ‘rthis na m’ agkaliásis
ki eki ópos tha me kitáksis
Theó na ksanavró.
Láthos mu, me tíflone to páthos mu
ki agkáliaza to láthos mu ki eména adikusa
láthos mu, esí allu dinósuna
tin óra pu ginósuna to móno pu zitusa.
Άnav’ agápi ki eaftó
móno gi’ aftó to pséma pu skorpuses
kamiá forá pu mu petuses
dio léksis gia na zo
áfina pórtes anichtés
ki óti de ftes katéliga na léo
pikró tsigáro telefteo
gia na min trelathó.
|
