Πέρασε ξυστά με μάτια κλειστά
ήτανε γραφτό ν’ αγαπήσω ό’ τι μισώ
μας κάνει πλάκα του έρωτα ο Θεός
σε καίω και με καις
πως ένα γράμμα μόνο απέχει αυτό το λάθος
απ’ το πάθος δες
Είμαι ένα λάθος εγώ για σένα κι εσύ για μένα
Θέλω να βρίσω να σε χαστουκίσω μα σου κολλάω φιλιά
λάθος εγώ για σένα κι εσύ για μένα
θέλεις να σε παρατήσω μα μ’ έχεις αγκαλιά
Με νερομπογιά γράφω γεια
δεν μ’ άρεσες ποτέ ούτε ο τρόπος σου ναι
κι εσύ το στιλ που έχω το μισείς
όμως με θες
πως ένα γράμμα μόνο απέχει αυτό το λάθος
απ’ το πάθος δες
Είμαι ένα λάθος εγώ για σένα κι εσύ για μένα
Θέλω να βρίσω να σε χαστουκίσω μα σου κολλάω φιλιά
λάθος εγώ για σένα κι εσύ για μένα
θέλεις να σε παρατήσω μα μ’ έχεις αγκαλιά
|
Pérase ksistá me mátia klistá
ítane graftó n’ agapíso ó’ ti misó
mas káni pláka tu érota o Theós
se keo ke me kes
pos éna grámma móno apéchi aftó to láthos
ap’ to páthos des
Ime éna láthos egó gia séna ki esí gia ména
Thélo na vríso na se chastukíso ma su kolláo filiá
láthos egó gia séna ki esí gia ména
thélis na se paratíso ma m’ échis agkaliá
Me nerobogiá gráfo gia
den m’ áreses poté ute o trópos su ne
ki esí to stil pu écho to misis
ómos me thes
pos éna grámma móno apéchi aftó to láthos
ap’ to páthos des
Ime éna láthos egó gia séna ki esí gia ména
Thélo na vríso na se chastukíso ma su kolláo filiá
láthos egó gia séna ki esí gia ména
thélis na se paratíso ma m’ échis agkaliá
|