|
Σαν τον καιρό αλλάζεις
είσαι ήλιος που με καίει και μετά βροχή.
Σαν μέλι είσαι και στάζεις
πριν προλάβω να γευτώ γίνεσαι κρασί.
Τη μία μ’ ανεβάζεις
και σε άλλους γαλαξίες τρέχω και γελάω
την άλλη με πετάς
με ταχύτητα, και πέφτω, κλαίω και ξεσπάω,
δεν ξέρω που να πάω.
Εμείς δεν κάνουμε μαζί, με βασανίζεις
εμείς δεν κάνουμε μαζί, μα όταν μ’ αγγίζεις
με πας σε άλλη διάσταση, κι είναι μοιραίο
να ζω την έκτη αίσθηση και να σου λέω..
Τη μία με λατρεύεις
σαν θεά με προστατεύεις, με κρατάς ψηλά
Την άλλη δε με θέλεις
μα η φλόγα δυναμώνει μέσα μου ξανά
και χάνομαι αργά…
Εμείς δεν κάνουμε μαζί, με βασανίζεις
εμείς δεν κάνουμε μαζί, μα όταν μ’ αγγίζεις
με πας σε άλλη διάσταση, κι είναι μοιραίο
να ζω την έκτη αίσθηση και να σου λέω..
|
San ton keró allázis
ise ílios pu me kei ke metá vrochí.
San méli ise ke stázis
prin prolávo na geftó ginese krasí.
Ti mía m’ anevázis
ke se állus galaksíes trécho ke geláo
tin álli me petás
me tachítita, ke péfto, kleo ke ksespáo,
den kséro pu na páo.
Emis den kánume mazí, me vasanízis
emis den kánume mazí, ma ótan m’ angizis
me pas se álli diástasi, ki ine mireo
na zo tin ékti esthisi ke na su léo..
Ti mía me latrevis
san theá me prostatevis, me kratás psilá
Tin álli de me thélis
ma i flóga dinamóni mésa mu ksaná
ke chánome argá…
Emis den kánume mazí, me vasanízis
emis den kánume mazí, ma ótan m’ angizis
me pas se álli diástasi, ki ine mireo
na zo tin ékti esthisi ke na su léo..
|
