Λες πως τα τρένα δεν έχουν
Σταθμό για σταθμό
Είναι γιατί δεν υπάρχεις για μένα
Λες πως δε μ’ άφησες να ’χω
Καημός για καημό
Νιώθω πως δε μ’απομένει κανένας
Εγώ δεν είμαι για σένα σταθμός
Είμαι το τέλος
Είσαι ο ήλιος που βγαίνει ζεστός
Κι εγώ είμαι το βέλος
Λες πως σερνόμαστε οι δυο μας
Λεπτό το λεπτό
Είναι γιατί σ’ αγαπώ στα χαμένα
Λες πως βρισκόμαστε οι δυο μας
Θυμό το θυμό
Είναι γιατί μου χρωστά τα σπασμένα
|
Les pos ta tréna den échun
Stathmó gia stathmó
Ine giatí den ipárchis gia ména
Les pos de m’ áfises na ’cho
Kaimós gia kaimó
Niótho pos de m’apoméni kanénas
Egó den ime gia séna stathmós
Ime to télos
Ise o ílios pu vgeni zestós
Ki egó ime to vélos
Les pos sernómaste i dio mas
Leptó to leptó
Ine giatí s’ agapó sta chaména
Les pos vriskómaste i dio mas
Thimó to thimó
Ine giatí mu chrostá ta spasména
|