Πέρασαν οι μέρες δίχως χρώμα και φωνή
πέρασαν και ξέχασαν να κλέψουν την στιγμή
χάθηκαν οι σκέψεις μες στου γέλιου την γιορτή
και σε λευκά δωμάτια ψάξαν το γιατί
Αύριο
ίσως να ξεχαστώ να κρυφτώ πριν έρθει το αύριο
κάθε τέλος φαντάζει μικρό σαν όνειρο
Αύριο
ίσως κάθε λεπτό που περνά να είναι αρκετό
Ζωές μαζί που γέρασαν και σύραν τον χορό
ζωές που ισορρόπησαν μα πέσανσ τον γκρεμό
πέρα απ’ τα παλάτια τους σου τάζανε χρυσό
γύρεψα την λάμψη σου πλήρωσα γι’ αυτό
Αύριο
ίσως να ξεχαστώ να κρυφτώ πριν έρθει το αύριο
κάθε τέλος φαντάζει μικρό σαν όνειρο
Αύριο
ίσως κάθε λεπτό που περνά να είναι αρκετό
|
Pérasan i méres díchos chróma ke foní
pérasan ke kséchasan na klépsun tin stigmí
cháthikan i sképsis mes stu géliu tin giortí
ke se lefká domátia psáksan to giatí
Avrio
ísos na ksechastó na kriftó prin érthi to avrio
káthe télos fantázi mikró san óniro
Avrio
ísos káthe leptó pu perná na ine arketó
Zoés mazí pu gérasan ke síran ton choró
zoés pu isorrópisan ma pésans ton gkremó
péra ap’ ta palátia tus su tázane chrisó
girepsa tin lámpsi su plírosa gi’ aftó
Avrio
ísos na ksechastó na kriftó prin érthi to avrio
káthe télos fantázi mikró san óniro
Avrio
ísos káthe leptó pu perná na ine arketó
|