Πως με μεθάει η θάλασσα
σαν γίνομαι δικός της
μες στο βυθό της χάνομαι
μες στο παράπονό της.
Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.
Πως με μεθάει η θάλασσα
σαν βλέπω τα δελφίνια
μοιάζουν πουλιά ανέμελα
και μένα τρώει η ζήλια.
Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.
|
Pos me methái i thálassa
san ginome dikós tis
mes sto vithó tis chánome
mes sto paráponó tis.
Paraponiára thálassa mu
ginan afrós ta ónirá mu
paraponiára ki i kardiá mu
thálassá mu.
Pos me methái i thálassa
san vlépo ta delfínia
miázun puliá anémela
ke ména trói i zília.
Paraponiára thálassa mu
ginan afrós ta ónirá mu
paraponiára ki i kardiá mu
thálassá mu.
|