Λόγια που αρχίζουν και τελειώνουν σαν βροχή
λόγια, μεγάλα λόγια πες μου απ’ την αρχή
χέρια που τρέμουν όταν μ’ ακουμπούν
χέρια μαχαίρια που πισώπλατα χτυπούν.
Κι εγώ που δεν πιστεύω πια στα παραμύθια
παραμυθιάζομαι μαζί σου κι ας πονώ
και προτιμώ το ψέμα από την αλήθεια
και σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Λόγια ξέρω πολλά πως θα μου πεις
λόγια, κρυμμένα ψέματα πάλι θα βρεις
μάτια που με κοιτούν και κλαίνε στο λεπτό
όμως το δάκρυ τους δεν είναι αληθινό.
Κι εγώ που δεν πιστεύω πια στα παραμύθια
παραμυθιάζομαι μαζί σου κι ας πονώ
και προτιμώ το ψέμα από την αλήθεια
και σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
|
Lógia pu archízun ke teliónun san vrochí
lógia, megála lógia pes mu ap’ tin archí
chéria pu trémun ótan m’ akubun
chéria macheria pu pisóplata chtipun.
Ki egó pu den pistevo pia sta paramíthia
paramithiázome mazí su ki as ponó
ke protimó to pséma apó tin alíthia
ke s’ agapó ke s’ agapó
Lógia kséro pollá pos tha mu pis
lógia, krimména psémata páli tha vris
mátia pu me kitun ke klene sto leptó
ómos to dákri tus den ine alithinó.
Ki egó pu den pistevo pia sta paramíthia
paramithiázome mazí su ki as ponó
ke protimó to pséma apó tin alíthia
ke s’ agapó ke s’ agapó
|