Δεν είναι μόνο όσα κάνω
είναι κι εκείνα που ξεχνώ
λόγια, τσιγάρα, αναπτήρα
και την ανύποπτή μου μοίρα
που το `φερε να σ’ αγαπώ.
Κι εσύ που όλα τα θυμάσαι
μέχρι κεραίας όπως λες
αρέσκεσαι να μ’ ανακρίνεις
τα λάθη μου να μην αφήνεις
χωρίς συγκρίσεις με το χτες.
Αφού δεν λες λοιπόν να πάψεις
να `σαι σε ρόλο ανακριτή
με το κορμί σου για μαστίγιο
την αγκαλιά σου κρατητήριο
ομολογώ την ενοχή.
|
Den ine móno ósa káno
ine ki ekina pu ksechnó
lógia, tsigára, anaptíra
ke tin anípoptí mu mira
pu to `fere na s’ agapó.
Ki esí pu óla ta thimáse
méchri kereas ópos les
aréskese na m’ anakrínis
ta láthi mu na min afínis
chorís sigkrísis me to chtes.
Afu den les lipón na pápsis
na `se se rólo anakrití
me to kormí su gia mastígio
tin agkaliá su kratitírio
omologó tin enochí.
|