Όσα χρόνια σ’ έψαχνα
Πίσω δεν κοιτούσα
Με κλωστή τη μοναξιά
Τ’ όνειρο κεντούσα
Είναι οι μέρες μαγικές
Μες στην αγκαλιά σου
Με να δείχνεις να το λες
Πως με θες δικιά σου
Έχεις καιρό
Να μου φέρεις λουλούδια
Το «σ’ αγαπώ» να μου πεις
Με τραγούδια
Μες στο κορμί σαν ψυχή
Σε κλειδώνω
Που με κοιτάς μες στα μάτια
Και λιώνω
Ήμουν διψασμένη γη
Κι έπεσες βροχή μου
Όλα γίναν άνοιξη
Κι άνθισε η ζωή μου.
Όταν μου χαμογελάς
Την αγάπη νιώθω
Να το δείχνεις, να το λες
Με καημό και πόθο
|
Όsa chrónia s’ épsachna
Píso den kitusa
Me klostí ti monaksiá
T’ óniro kentusa
Ine i méres magikés
Mes stin agkaliá su
Me na dichnis na to les
Pos me thes dikiá su
Έchis keró
Na mu féris luludia
To «s’ agapó» na mu pis
Me tragudia
Mes sto kormí san psichí
Se klidóno
Pu me kitás mes sta mátia
Ke lióno
Ήmun dipsasméni gi
Ki épeses vrochí mu
Όla ginan ániksi
Ki ánthise i zoí mu.
Όtan mu chamogelás
Tin agápi niótho
Na to dichnis, na to les
Me kaimó ke pótho
|